Eindelijk is het dan zover. Slecht geslapen en nauwelijks wat gegeten vandaag. Eerst een stempel gehaald en vervolgens uitgezwaaid door mijn dochters Ester met kleinzoon Kaspar en Judit met kleindochter Nienke en schoonzoon Bob, en de vrienden/vriendinnen van de Amnesty schrijfgroep Anne, Carlien en Floris en Arriette.
Eerste stempel in mijn pelgrimspas |
Eerst nog even op de foto met de uitzwaaiers. Mijn buikje zal over enkele wandelweken waarschijnlijk verdwenen zijn! |
De eerste tegenslag |
Een gastvrije rustplaats |
Na een uitgebreid ontbijt vol goede moed op stap. Maar bij Zevenbergschenhoek ging het al fout. Verkeerd en dus omgelopen. Goed doorgelopen met de wind in de rug en veel zon.Wel erg saai, langs grotere wegen door een kale polder, km's lang. Bij Terheijden was er gelukkig een cafe open. Ook naar Breda brede, lange en saaie wegen. Het was echt zwoegen en mijn rugzak voelde als een loden last. In Breda eerst omgelopen om mijn tante Olga met een bezoekje te verrassen. Ik had geluk, want ze was net weer thuis van een bezoek aan het ziekenhuis. Na een gezellig uurtje bijpraten weer verder naar mijn overnachtinngsadres gelopen waar ik hartelijk werd ontvangen door Laura, de vrouw van mijn neefje Jordy, en mijn achterneefjes Jelte en Merijn. Enorm verwend daar. Bij het naar bed gaan mocht ik beide jongens voorlezen.
Het was buitengewooon gezellig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten