Peter naar Santiago: Van Limoges naar Perigieux

Van Limoges naar Perigieux (11 t/m 16 juli 2015)

Zaterdag 11 juli 2015

Al om 6 uur vanuit hotel vertrokken, omdat er die dag een tocht van 29 km naar Flavignac op het programma stond. De eerste km's door de stad tot La Croix Bachaud waren vreselijk saai. Gelukkig was er weinig verkeer (zaterdagmorgen). Vervolgens ging de route via een mooi vrij liggend fiets- en voetpad (van grint), een zeldzaamheid in Frankrijk, tot het dorpje Merignac, waar ik op een picknickplaats even pauzeerde.

Links het vrij liggende fiets- en voetpad

Daarna via binnenwegen en een brug over de spoorlijn en de Vienne naar de vrij grote plaats Aix-sur-Vienne.

Brug over de Vienne bij Aix sur Vienne

De Vienne vanaf de brug gezien

Daar koffie gedronken en bij het verlaten van het dorp in een supermarkt een ontbijt gekocht en wat eten en drinken voor onderweg.
Vervolgens ging de route langzaam stijgend langs het mooie riviertje de Aixette, een zijriviertje van de Vienne.

Onderweg, enkele km's voor Saint-Martin-le-Vieux, kwam ik langs dit indrukwekkende kasteel.

En de prachtig bloeiende akkers met zonnebloemen
In het dorpje Saint-Martin-le-Vieux middagpauze gehouden en 'geluncht'.
Vervolgens verder via mooie landwegen met op een plek prachtig bloeiende akkers met zonnebloemen.

Dan de laatste km's omhoog langs de redelijk drukke D46 naar Flavignac.

Uitzicht op Flavignac

Aankomst in Flsvignac

Daar aangekomen via de kerk naar de camping voor overnachting in de gemeentelijke refuge. Toen de contactpersoon na mijn telefoontje daar arriveerde, bleek de gemeentelijke refuge tegenover de dorpskerk te liggen. Ik was er de enige pelgrim. Eten en drinken voor die avond en volgende morgen gekocht in het dorp.

Romaans kerkje van Flavignac tegenover refuge

Priesterkoor van kerkje van Flavignac

Toen ik mijn avondeten bijna op had werd er op de deur geklopt. Het bleek een jonge student (19 jaar) uit Gent te zijn, toepasselijk Benjamin geheten, die een slaapplaats zocht. Benjamin was die ochtend met de Eurolines in Limoges gearriveerd en om 11 uur vandaar aan zijn pelgrimstocht naar Santiago begonnen. Ik had mezelf dat op die leeftijd niet zien doen. Op deze wijze was er verrassend weer een mede pelgrim op mijn weg gekomen.

Zondag 12 juli 2015

De volgende ochtend vroeg vertokken, want de etappe naar La Coquille was 30 km lang. Benjamin lag toen nog te slapen.
Tot aan het plaatsje Les Cars ging de route over lokale wegen, maar omdat het zondagochtend was, was er nauwelijks verkeer. Datzelfde gold ook voor de daarna volgende wegen tot de plaats Chalus. Alleen de laatste km's gingen door een bos en laat ik daar nu net een bordje missen, waardoor ik even later het spoor totaal bijster was. De enige oplossing was dezelfde weg terug te lopen en kijken waar het mis was gegaan. Gelukkig vond ik dat punt een km later teug en kon ik nu weer verder naar Chalus. In deze wat grotere plaats was er al volop drukte en heb ik gepauzeerd en koffie gedronken.
bij het verlaten van Chalus was er een plaatselijke wielerwedstrijd an de gang. Dat leidde tot een praatje met de beveiligers van 2 kruispunten, die graag wilde eeten waar ik vanda kwam en waar ik heen ging. Door hen aangemoedigd ging ik enthousiast verder. De route ging nu langs mooie holle boswegen, later langs het riviertje La Dronne. Na het gehucht Firbeix ging de route langs een spoorweg en verder langs mooie landwegjes tot La Coquille.

Een mooie holle weg door het bos

Ik kwam om ongeveer half 3 bij de kerk van La Coquille aan. De refuge die daar niet ver vandaan was, ging echter pas om 4 uur open. Daarom eerst een pilsje gedronken in de nabijgelegen bar.

De kerk van La Coquille

Toen ik om 4 uur de refuge opzocht, trof ik daar tot mijn verrassing het Belgische duo Aline en Jan aan die ik op de weg naar Limoges uit het oog was verloren. Zij hadden vanwege de voetproblemen van Aline korte dagetappes gelopen waardoor ik ze nu had ingelopen. Rond 7 uur kwam ook Benjamin ons gezelschap versterken.
Refuge amis St. Jacques

Jan buiten voor de refuge in La Coquille

De refuge werd 'gerund' door vrijwilligers (hospitalero's) van de Franse vereniging vrienden van St. Jacques die ook voor eten zorgden. De diensdoende hospitalero was een Parijzenaar, tevens magnetiseur. Hij gaf Aline diverse adviezen en constateerde bij mij -ik had al een tijdje last van kramp kn mijn handen - een tekort aan magnesium. Ik kocht bij hem een fldsje assage olie op basis van magnesium waarmee ik mijn handen en armen moest inmasseren. Ik gebruik het dagelijks en denk dat het helpt.

Maandag 13 juli 2015

De volgende ochtend na het ontbijt samen met Jan en Aline op weg naar Thiviers, een afstand van ongeveer 18 km. Daar zouden Aline en Jan worden opgehaald door een vriedin die een huisje in de Perigord had om een paar dagen te rusten vanwege de voetproblemen van Aline.

De route ging over mooie land- en boswegen. Daarbij moest soms een behoorlijke helling worden genomen.

Jan en Aline rusten even uit tijdens een pauze

Poseren na een beklimming van ern heuveltje

Het tempo van Aline lag wat lager, maar regelmatig wachten we haar op. Bij het binnenlopen van Thiviers troffen we dit mooie bord aan, dat aangaf hoeveel km we naar Santiago nog voor de boeg hadden.

Rond 1 uur kwamen we aan bij de kerk van Thiviers. In een nabijgelegen restaurantje gingen we samen wat eten. Daarna werden Aline en Jan door de vriendin van Aline opgehaald en namen we afscheid van elkaar.

Kerk van Thiviers

Het interieu van de kerk van Thiviers

Vervolgens ging ik op zoek naar de gemeentecamping van Thiviers (le Repaire) waar ik een overnachtingsplaats had gereserveerd. Daar trof ik Benjamin aan die kort daarvoor was aangekomen. We kregen er een klein chalet dat speciaal voor pelgrims was bestemd.

Die avond werd ik een uurtje wakker gehouden door het het geluid van vuurwerk. Ik dacht eerst aan een soort try-out, maar het bleek achteraf toch i.v.m. ďe viering van de nationale feestdag op 14 juli te zijn. Benjamim sliep overal doorpheen.

Dinsdag 14 juli 2015

De volgende ochtend samen op stap met Benjamin naar Sorges, ook weer een afstand van ongeveer 18 km. Omdat we vroeg van de camping vertrokken, was daar nog geen eten te krijgen. Daarom deden we eerst inkopen in Thiviers bij de lokale bakker.

De route liep via mooie en rustige land- boswegen. Omdat mijn wandeltempo wat hoger lag paste ik me aan of, als dat bij hellingen lastig was, wachtte ik daarna Benjamin op.

Benjamin bereikt de top van een heuveltje

Al lopend leerden we elkaar beter kennen, onze achtergronden, drijfveren voor deze tocht e.d.

In de loop van de ochtend kreeg ik een sms van Jan die meldde dat hij ook onderweg was naar Sorges. Aline had een dokter geraadpleegd en ging op zijn advies naar huis, omdat herstel van haar voet (en) enkele weken ging duren en Jan wilde daarom zo snel mogelijk weer verder.

Onderweg met Benjamin ook veel van de natuur genoten. Die morgen verschillende roofvogels gezien, maar het lukte niet om er een foto van te maken.
Na ongeveer 13 km in het dorpje Negrondes gepauzeerd en in de/het lokale bar/restaurant koffie gedronken.
Rond 2 uur kwamen we aan in het dorpje Sorges en vonden bij de kerk de refuge. Hoewel die officieel pas om 4 uur open ging, werden we er gastvrij ontvangen door de hospitalero's, 2 Belgische mannen uit Luik.
Een uurtje later arriveerde ook Jan. Enige tijd later nog een Duitse vrouw die de route in tegengestelde richting liep en op de terugreis was van een meditatieweek in het zuiden van Frankrijk.

Ook deze refuge werd bemand door vrijwilligers van de vereniging vrienden van St. Jacques. Deze vrijwilligers zorgden voor een heerlijke avondmaaltijd.

De kerk en het gemeentehuis van Sorges

Benjamin en Jan op de trapen voor het gemeentehuis en de Luikse hospitalero's voor de refuge.

Vanwege de nationale feestdag (quatorze juillet) verwachten we een heel dorpsfeest. Maar het bleef die avond doodstil. Kennelijk hadden veel dorpen besloteñ om feest te vieren in het weekend of de avond er voor.

Woensdag 15 juli en donderdag 16 juli 2015

De volgende ochtend met zijn 3-en gestart op weg naar Perigieux, ongeveer 23 km verder.
Jan was van ons groepje de snelste en hij gaf het tempo aan. Ik kon dat redelijk volgen, maar Benjamin liep zijn eigen tempo. We spaken af om op regelmatige tijdstippen te pauzeren en dan op Benjamin te wachten.

Jan gaat voorop

Via mooie wegen door een glooiend landschap van bossen en akkers met soms behoorlijke hellingen, passeerden we na ongeveer 22 km het Chateau Caussade, waar in de 1e wereldoorlog Duitse krijgsgevangenen werden ondergebracht.

De laatste km's voor Perigieux voerden langs de invalswegen en voorstadjes, dus veelal eentonig. Jan en ik nog gepauzeerd in een restaurantje enkele km's voor Perigieux. Daardoor kwamen we praktisch tegelijk met Benjamin aan bij kathedraal Saint-Frontes.

Samen wat gedronken op de goede afloop en als afscheid. Benjamin ging naar een Accueille pelerin bij een particulier en zou de volgende morgen weer verder trekken. Jan en ik zochten een hotel en namen een extra dagje rust.

De volgende dag samen met Jan de stad verkend. Perigieux bleek een levendige en ook bijzonder mooie stad te zijn. Het centrum met Romasnse overblijfselen, Middeleeuwse smalle straatjes en gezellige pleintjes. Alles ook bijzonder mooi gerestaureerd en in stand gehouden. Een echte eye-opener: tot nu toe de mooiste Franse stad voor mij.