Naar Atapuerca

Van Belorado naar Atapuerca (34 km)
Dinsdag 14 juni 2016

Dinsdagmorgen rond half 7 werd ik door mijn jongste zus gebeld. Ik was juist mijn rugzak aan het inpakken. Ze had slecht nieuws. Herbert, de man van mijn oudste zus, was die nacht aan een hartaanval overleden. De schok was groot. Natuurlijk zou ik mijn voettocht moeten onderbreken, dat was duidelijk, maar hoe, waar en wanneer? Ik besloot die dag maar 'gewoon' op stap te gaan om dit verdrietige nieuws te verwerken en te bedenken op welke wijze ik snel thuis zou kunnen komen.

Ik ging die morgen met gemengde gevoelens op weg. Ondanks het droevige nieuws probeerde ik toch van alle moois en de aardige mensen onderweg te genieten. 

Via mooie brede grindwegen bereikte ik na 5 km het dorpje Tosantos. Een ontbijt zat er nog niet in, want er was daar geen bar of bakker te ontdekken.

Maar een paar km verderop in Villambista had ik meer succes. Je kon er zelfs uit 2 restaurantjes kiezen. Ik wachtte eerst op Jean-François want ik wist dat hij ook nog moest ontbijten. Ik vertelde hem over het plotseling overlijden van mijn zwager en dat ik daarom mijn voettocht zou moeten onderbreken. Na het ontbijt wandelden we samen verder en maakte ik onderstaande foto van Jean-François.

Na het passeren van het dorpje Espinosa del Camino kwamen we in Villafranca-Montes de Oca aan. In het stadje een flinke klim naar boven en daar aangekomen gepauzeerd bij een restaurantje, waar Jean-François me tracteerde op een glas sangria. Er zaten ook 2 studentes geneeskunde die in Nijmegen studeerden. Ze waren 2 dagen later dan ik in Saint-Jean gestart en ik was de eerste Nederlander die ze tegen kwamen. Even later kwam de Amerikaanse Molly zich bij ons aansluiten. Jean-François die normaliter wat lanzamer liep dan Molly en ik, vertrok wat eerder en ging er van uit dat wij hem snel zouden inhalen. Dat zou echter heel anders lopen. Enkele keren kwamen we dicht in zijn buurt, maar Molly had last met haar voeten, zodat we wat vaker een pauze namen en zelf had ik ook niet mijn beste dag. Bovendien kwamen we nu in de Montes de Oca terecht, een aaneenschakeling van heftige klimmetjes en steile afdalingen. Na de eerste lange klim was het genieten van het prachtige uitzicht.

Na een volgende klim op de top een monument ter herinnering aan de tijdens de Spaanse burgeroorlog daar in 1936 doodgeschoten Republikeinen.

Na het monument een pittige afdaling (links voor mij loopt Molly) gevolgd door een steile klim.

Bijna boven keek ik terug op hellingen die ik achter de rug had.

Maar eenmaal boven was het leed nog niet geleden. Er volgde nog een lastig stuk, waarbij we door enkele mountainbikers werden gepasseerd.

We kwamen op een soort open hoogvlakte terecht. Er waaide die dag een harde westenwind en we werden daar 'gezandstraald'. Enkele km's verder kwamen we bij een rustplaats aan met bijzondere 'kunst' door passerende pelgrims gemaakt samen met de creatieve kunstenares die tegen een vrjjwillige bijdrage koffie, thee, frisdrank en fruit aanbood. Op de foto hieronder links Molly en rechts op de achtergrond de 'kunstenares'. We waren daar niet alleen, samen met ons pauzeerden daar nog een tiental pelgrims maar die staan niet op deze foto.

Vandaar was het nog ongeveer 4 km door een bosrijke omgeving en langzaam dalend tot het dorpje San Juan de Ortega. Molly en Jean-François bleven daar overnachten, maar ik wilde nog een paar dorpjes verder om de volgende dag op tijd in Burgos te kunnen zijn. Ik had inmiddels advies bij het thuisfront (mijn dochters) ingewonnen en had besloten vanaf Burgos met de trein naar Dordrecht terug te reizen. In het plaatselijke cafe rusten we uit en dronk ik ten afscheid met Jean-François en Molly een pilsje. Daarna ging ik weer op stap, want het was al eind van de middag en ik had nog een km of 6 voor de boeg. Ik had geluk en kon bij een groepje Italianen aansluiten die tot het volgende dorp gingen. De weg ging eerst door de bossen en later een meer open heuvelachtig gebied. 

Na een km of 3 kwam het dorpje Ages in zicht. De gezellige Italianen bleven daar achter (met de foto met zicht op Ages is kennelijk wat misgegaan!?).

Ik liep via een saaie asfaltweg door naar Atapuerca. De omgeving was hier redelijk vlak met akkerbouw. Een boer was nog druk bezig de oogst binnen te halen.

Atapuerca is bekend vanwege de archeologische vondsten die daar zijn gedaan. Er zijn resten gevonden van de 800.000 jaar oude 'Homo antecessor'. Verder is het overigens een beetje vervallen, arm boerendorpje waar helemaal niets te beleven valt.

Na een tijdje zoeken (alles was in eerste instantie vol) kon ik toch nog terecht in de plaatselijke auberge.  De auberge was afgehuurd door een grote groep scholieren die pas na mij per bus arriveerden. Maar gelukkig hadden ze nog een 2 persoonskamer voor mij in de aanbieding. Ik was even bang geweest dat ik ergens buiten zou moeten slapen. En met de wetenschap dat er regen was voorspeld, was dat geen prettig vooruitzicht (op de foto de auberge, de foto maakte ik de volgende ochtend toe het zwaar bewolkt was).