Naar Hontanas

Van Burgos naar Hontanas (32 km)
Donderdag 30 juni 2016

Goed uitgerust ben ik die ochtend om 7 uur op weg gegaan. In de srraten van Burgos kwam ik nog groepjes uitgefeeste jongeren tegen.
Niet ver van de kathedraal zag ik op de resten van een oud kerkgebouw een ooievaarsnest.

Aan de rand van Burgos een foto gemaakt van het beeld van een melkmeisje. Altijd gedacht dat dit een Hollands fenomeen was, maar dat blijkt dus een misvatting.

Iets verderop  een standbeeld van een van de gronleggers van de Spaanse Camino, waarvan ik helaas de naam ben vergeten.

Daarna verliet ik Burgos via de rand van een groot park, Parque El Parral.

Na een km of 6 onder een spoorlijn door, vervolgens over een autosnelweg en een km verder weer onder een autosnelweg door. 

Pas daarna had ik het gevoel dat ik de drukte weer achter me had gelaten. Ik passerde de Rio Arianzon en kwam in Tardajos aan waar ik na meer dan 2 uur lopen een ontbijt goed liet smaken.

Na Tardajos door een mooi glooiend landschap. Daar kwam ik in contact met een Gents paar, Steven (of Stefan) en Veerle. Ze waren vanuit Gent op weg gegaan en blij dat ze weer eens Nederlands konden praten. Veerle had de Camino Frances al eens eerder gelopen en Steven sprak vloeiend Spaans want hij had een halfjaar in Midden-Amerika rondgereisd. We hadden elkaar heel wat te vertellen en al pratend liepen we het dorpje Hornillos del Camino binnen. Het was rond de middag en ruim 20 km vanaf Burgos. Jammer voor mij besloten Steven en Veerle daar een auberque te zoeken. Steven had de nacht ervoor slecht geslapen en het was die dag ook behoorlijk heet en de route ging door open gebied. Maar ik was pas weer gestart in Burgos en na 2 weken goed uitgerust en had me voorgenomen naar Hontanas te lopen.

We gingen samen nog wat eten en drinken, wisselden gegevens uit en namen afscheid. Ik hoop ze nog eens terug te zien op de Camino of daarna. Bij het vertrek nam ik onderstaande foto van dat gezellige Gentse stel.

Daarna weer alleen op stap in de hete middagzon maar door een mooi glooiend landschap. Na een kleine 6 km doemde in een dal de auberque San Bol op, heel afgekegen als een soort oase in het landschap (rechtsboven op de foto). De herberg was het enige overblijfsel van een verlaten dorp (je kon er nog wat restanten van zien). Ik besloot daar niet te pauzeren maar door te lopen. Maar ik was misschien 500 meter daar voorbij toen ik een sms-je kreeg van Jan, de Belg uit Dendermonde waarmee ik het jaar hiervoor een tijdje was opgetrokken. Jan had helaas vanwege een blessure moeten afhaken, maar was in mei dit jaar opnieuw op weg gegaan nu vanuit Le Puy en Velay. We hadden nog regelmatig contact met elkaar en ik wist dat hij in de buurt was en ik hoopte hem in Hontanas weer te zien. Maar hij was samen met een Zuid-Afrikaanse vrouw en een Australiër deze dag in de auberge San Bol beland. Ik keerde op mijn schreden terug en er volgde een hartelijk weerzien. We praten elkaar bij en dronken een biertje op ons weerzien. Helaas vergat ik een foto te maken, zo groot was de verrassing. Na een uurtje besloot ik toch weer verder te gaan. De herberg die maar 12 plaatsen had was inmiddels volgelopen en ook al had ik willen blijven, er was geen plaats meer. Achteraf had ik daar wel een beetje spijt van, want deze herberg was uniek gelegen en sommige pelgrims gingen er speciaal heen om van de mooie nachtelijke hemel te genieten. Maar ik nam afscheid van Jan en we namen ons voor elkaar zo mogelijk in Leon - daar was ik van plan 2 dagen te blijven - weer op te zoeken.

Ik dus weer op stap, het was inmiddels al 3 uur en ik moest nog een km of 5 tot Hontanas. Mijn tempo was niet meer zo snel, maar langzaam maar zeker bereikte ik even na vieren mijn einddoel. Het stadje Hontanas lag prachtig verscholen in een dal. Ik vond er onderdak in een hostal. Het was een enerverende dag vol verrassingen geworden. Ik was blij en tevreden dat ik weer op de Camino liep.