Peter naar Santiago: Naar Pamplona

Zaterdag 4 juni 2016
Van Roncevalles naar Zubiri (22 km)

Om 6u15 werd de zaal gewekt door een van de hospitalero's. Ik was al even wakker door het vele geloop. Rond 7 uur samen met Molly, een Amerikaanse jonge vrouw die ik de dag daarvoor had ontmoet, op weg naar Burguete voor het ontbijt. Molly sprak bovendien goed Spaans wat goed van pas kwam. Vanaf Burguete groeide ons tweetal tot een viertal met de jonge Duitse Anna, die naast Engels ook Russisch sprak, en een sympathieke jonge Koreaan van wie ik de naam niet kon onthouden. We deden het kalm aan en dat kwam me goed uit. De inspanningen van de vorige dag waren te voelen in mijn benen en vooral mijn knieen hadden het zwaar bij de afdalingen onderweg. Anna had last van haar de vorige dag opgelopen en doorgeprikte blaren. Ik kon haar helpen met mijn tape om die gevoelige plekken af te plakken.

Het aantal mensen dat in Spanje de Camino loopt is vele malen groter dan dat van vorig jaar in Frankrijk. Ook lopen er veel meer nationalteiten en opvallend veel jongeren (vaak studenten). Je ziet meestal wel pelgrims voor of achter je lopen. Veel lopen in groepjes. Het voordeel is dat je niet naar de goede route hoeft te zoeken (die is overigens prima aangegeven) want je loopt gewoon je voorgangers achterna. De beleving van de Camino is dan ook heel anders dan die van de Chemin in Frankrijk. Eerlijk gezegd prefereer ik de sfeer op de Franse Chemin, maar misschien ben ik te vroeg met mijn oordeel want ik ben tenslotte nog maar net op weg.

De route liep voor een groot deel door mooie bossen, maar de paden waren soms rotsig en vol steenslag. We kwamen twee venijnige colletjes tegen, de Alto de Mezkiritz (922 m) en de Alto de Erro (802 m). Vooral de laatste rotsige en stenige, steile afdaling van de Alto de Erro naar Zubiri koste me veel moeite. Onderweg viel ons groepje uiteen en wandelde ik samen met Molly verder, maar onderweg maakten we ook contact met de Italiaanse Alida die samen met haar hondje Pepe de Camino liep.
Om ongeveer 14 uur arriveerden we in Zubiri, waar Molly de gemeentelijke refuge opzocht en ik onderdak vond in een pension. Ik deelde er de badkamer met een Frans echtpaar (dat ik de volgende dagen nog vaak zou ontmoeten).
Die avond samen met de Duitse Petra die in Spanje woont een pelgrimsmenu genoten in een lokaal restaurantje. Ze leerde me hoe je in het Spaans op een vriendelijke manier de aandacht van de ober kan trekken (en dat gaat dus anders dan in het boekje 'Wat en hoe in het Spaans').

Zondag 5 juni 2016
Van Zubiri naar Pamplona (20 km)

De volgende ochtend om ongeveer 7 uur op stap. Eerst naar het lokale winkeltje om eten voor onderweg te kopen. De route liep eerst langs een magnesiumfabriek. Ik had die morgen al mijn dagelijkse magnesiumtablet genomen, maar dat was achteraf niet nodig geweest, want bij het passeren van de fabriek kon ik de benodigde dosis gewoon inademen.

Ik had ervoor gekozen deze dag zoveel mogelijk alleen te wandelen. Wel af en toe een praatje met pelgrims die ik eerder had ontmoet, vooral tijdens een rustpauze, want dan komen vaak hele groepen op dezelfde plaats terecht. De tocht ging al snel flink omhoog naar het gehucht Ilarratz. Kort daarna even gestopt bij een oude kapel waar je ook een stempel kon krijgen. Er werd uitleg door de eigenaar gegeven over de historie, maar binnen was er weinig meer over van de oude glorie. Verder langs Larrasoana en langs een mooi pad langs de rivier de Rio Arga, waar ook druk werd gevist, naar Irotz. Daarna bergopwaarts naar Arieta en boven aangekomen op die hoogte langs een bergflank. Weer naar beneden en even gerust bij een oude Navarraans landhuis. Vervolgens werd het een breed pad, hoog boven de snelweg en komen de voorsteden van Pamplona in zicht. Rond 12 uur aankomst bij de middeleeuwse brug over de Rio Ulzama in Trinidad de Arre, een voorstad van Pamplona. Dan is het nog een heel eind door stedelijk gebied lopen voor je aankomt bij de Puente de la Magdalena, over de brug kom je dan uit bij een toeganspoort in de citadel van Pamplona. Via de citadel bereik je de Calle Carmen, waar ik een mooie kleine herberg (20 slaapplaatsen) vond. Het was druk in de stad want er werd feest gevierd. De cafe's, barretjes en restaurants deden goede zaken. Ik had na het douchen en even rust og ge oeg tijd om de stad te verkennen. Het oude centrum is nog erg mooi in Middeleeuwse staat bewaard gebkeven. Leuke en gezellige straten en pleinen. Terug in de herberg had ik nog leuke gesorekken met een Waals en Italiaans echtpaar. Hoe gezellig ook, we zijn op tijd naar bed gegaan, want de volgende morgen moesten we weer om 6 uur op.

NB: de foto helemaal onderaan had hier als eerste moeten staan, maar dat is bij het inplakken fout gegaan (en ik weet niet hoe ik dat weer goed moet krijgen).