Naar Arzua

Van Palas de Rei naar Arzua (29 km)
Maandag 18 juli 2016

Even na half 7 vanuit het pension vertrokken. In het centrum van Palas de Rei even moeten zoeken naar de juiste route, maar als je goed rondkijkt dan zie je altijd wel andere pelgrims die je kunt volgen. Maar ik had even verkeerd gegokt en een stel gevolgd dat eerst in het stadje ging ontbijten. Maar mijn ontbijt moest nog even wachten, had ik bedacht.  Bij het verlaten van het dorp trof ik dit beeldenpaar aan. Ik weet het niet zeker, maar naar mijn mening gaven ze de richting aan die de pelgrims moesten gaan.

Na een stukje langs een verkeersweg ging de route al snel de bossen in en ging door tal van schilderachtige dorpjes zoal hieronder San Xiao do Camino. Voor mij een groep Spaanse jongeren en links op de foto weer zo'n typische opslagplaats voor (het drogen van) mais en graan.

Verderop een herberg die zich kemerkte door een enorme schelp die je niet over het hoofd kon zien.

Na het passeren van verschillende dorpen kwam ik na een km of 14 in hetvdorpje Furelas aan, een voorstadje van Melide.

Je bereikte Furelas via deze mooie oude brug.

Tussen Furelas en Melide passeerde mij een oudere vrouw met een vijftal schapen. Dat zou je op deze plaats, vlak bij een grotere stad niet verwachten. Ik zad daar even tevrusten en was zo verrast dat ik te laat was met het maken van een foto.

Ik wss rond half 11 in de stad Melide. Daar heb ik wat langer in een parkje gepauzeerd. Het was al behoorlijk warm en er was voorspeld dat dit de warmste dag van de week zou worden. Maar het was nog te vroeg om te stoppen en ik besloot om verder te gaan en te kijken hoe ver ik xou komen. Ik liep dus verder door het oude centrum van Melide, maar veel heb ik van deze stad niet gezien.

Net buiten Melide kwam ik langs dit mooie kerkje, de Iglesia de Santa Maria de Melide. Samen met een aantal andere pelgrims bezocht ik het kerkje en kreeg er een stempel voor mijn pelgrimspas. (foto wordt nog toegevoegd).

Daarna ging de route via mooie bospaden, soms over een beekje zoals hieronder.

Na de boswegen vogt de route de landelijke boerenweggetjes en kun zoals hier ineens een kudde koeien op je weg treffen (de begeleidende boerin is op de foto niet te zien)

Na 5 km kwam ik aan in het boerendorpje Boente waar ik heb gelunchd. Er zaten en kwamen veel andere mij bekende pelgrims lunchen, maar Petra en Chris en hun grorpje heb ik die dag niet gezien. Bij het verlaten van Boente kwam ik langs het plaatselijkeckerkje dat open was en waar je een stempel in je pelgrimspas kon zetten.

En km of 3 verder kwam ik langs het dorpje Castañeda en weer 3 km eerst omhoog en dan omlaag naar het dorpje Ribadiso da Baixo. Het was een hete middag en veel pelgrims hadden besloten daar te stoppen. Het dorpje lag mooi in een dal en aan een beekje waar sommigen al asn het zwemmen of pootje baden waren. Ik nam er pauze en overwoog eerst daar ook te blijven. Maar omdat ik de dag erna zo dicht mogelijk bij Santiago wilde komen en ik me nog redelijk fit voelde, besloot ik toch verder te gaan. Het was nog 3 km naar het stadje Arzua en er moest flink worden geklommen. Maar de route ging door de bossen en er was dus gelukkig volop schaduw. 

Bijna boven op ruim 1 km van Arzua werd ik ingehaald door Grace. Het was een verrassend weerzien. Vanwege haar blessure liet ze haar rugzak vervoeren (er zijn een aantal bedrijven die dat aanbieden en er wordt druk gebruik gemaakt van die mogelijkheid). De blessure viel volgens haar sel mee en de volgende dagen zou ze haar rugzak weer zelf dragen. We liepen samen naar Arzua waar ze in een hostal gad gereserveerd. Ik zocht nog een plaats en kon in hetzelfde hostal nog een kamer krijgen. Ik denk dat ik geluk had, omdat het die dag niet druk was met pelgrims in Arzua. De meesten hadden namelijk besloten om vanwege het zeer warme weer eerder te stoppen.

Arzua was geen bijzonder interessante plaats. Ik maakte een rondje en maakte een foto van de kerk in het centrum. Het kerkje was helaas gesloten zie foto onder). Het hostal was verbonden aan een restaurant. Ik besloot daar te eten en dat bleek een goede keuze (Grace had die middag al uitgebreid te eten en besloot elders een klein hapje te eten). Ik schoof aan bij een andere pelgrim die ook alleen was en maakte zo kennis met de sympathieke Ier John. Hij liep het laatste deel van de tocht naar Santiago vanwaar hij vorig jaar gestopt was samen met een vriend. Deze vriend had daarna een ernstig motorongeluk gekregen en was nog aan het revalideren. Even later kwam ook de Amerikaanse Rebekah zich bij ons aansluiten. Zij had eveneens in hetzelfde hostal een kamer geboekt. Ook die avond bleef het erg warm en kwam ik maar moeilijk in slaap.