Naar Carrion de los Condes

Van Fromista naar Carrion de los Condes (20 km)
Zaterdag 2 juli 2016

Het ontbijt in het hostel was vanaf half 8. Voor mij aan de late kant, maar omdat ik die dag maar 20 km ver moest eigenlijk ook geen probleem. Ik zat aan tafel met de jonge dame waarmee ik de badkamer deelde. Ze bleek Nederlandse en afkomstig uit Den Bosch. Vanwege problemen met haar voeten (veel blaren), deed ze dagelijks korte afstanden (circa 15 km). Dat leek me in haar geval ook heel verstandig, maar gezellig samen oplopen zat er daarom niet in.
Om 8 uur ging ik dus alleen op stap. De eerste 3 km over een grindpad langs een verkeersweg, niet bepaald mijn favoriete pad. Bij het dorpje Poblacion de Campos aangekomen koos ik daarom voor de alternatieve route en verliet de doorgaande verkeersweg. De eerste 6 km ging de route over een brede landbouw(grind)weg. De lokale boeren waren druk aan het werk zoals te zien is op onderstaande foto waar een tractor ons tegemoet kwam. Er zat die dag een lekker briesje vanuit het noorden. Om niet in een stofwolk te belanden bij passerende auto's of tractoren, kon je daarom beter aan de rechter kant van de weg lopen.

Na 6 km bereikte ik het dorpje Villovieco, waar bij de entree van het dorp een grappig pelgrimsbeeld stond. Bij het verlaten van het dorp was er een grote uitspanning waar al een grote groep pelgrims was neergestreken, maar helaas was de bar nog niet open.

Vanaf Villovieco ging de route langs een riviertje over een mooi pad met veel begroeiing en dus schaduw.

Na een km of 4 kwamen we uit bij een brug en op een asfaltweg die uitkwam in het dorpje Villalcazar de Sirga.

Aan het begin van het dorpje gepauzeerd en koffie gedronken. In het dorpje maakte ik deze foto van een pelgrim bij de lokale herberg.

Aan het eind van het dorpje kwam de route weer op het grindpad parallel aan de verkeersweg naar Carrion de los Condes. Dat werd 6 km in versneld tempo om zo snel mogelijk van deze lijdensweg verlost te zijn.

Na zo'n 3 km en een heuveltje kwam Carrion de los Condes in zicht. Het lijkt dan of je er bijna bent, terwijl ik in werkelijkheid nog 3 km tot het centrum voor de boeg had.

Carrion de los Condes is een mooi en welvarend stadje. Helaas voor mij bleken alle 3 hostals vol (veel reserveringen). In een van de hostals kreeg ik gelukkig het adres van een eenvoudig en goedkoop pension. Ik moest de badkamer delen. Pas eind van de middag werd de kamer waarmee ik de badkamer moest delen bezet door 3 levendige Amerikaanse meisjes die elders ook geen onderdak konden vinden. We konden het gelukkig prima met elkaar vinden en het gezamenlijk gebruik van de badkamer gaf geen probkemen. Vlakbij mijn pension lag de Romaanse Iglesia de Santa Maria del Camino (12e eeuw).

Het interieur is echter typisch Spaans barok, er was juist een viering waarin kloosterzusters voorgingen. Aan de kerk was een (nonnen)klooster met een pelgrimsherberg verbonden. Die avond werd er in die kerk een gratis (klassiek) gitaarconcert gegeven voor pelgrims. De kerk zat toen bijna vol en het was indrukwekkend mooi en voor mij ook erg emotioneel omdat de muziek me herinnerde aan een verloren verleden.

Het lijkt wel of Spanje het land van de ooievaars is. Kennelijk hebben deze prachtige vogels een voorkeur voor oude vervallen kerkgebouwen en -torens. Ook in Carrion de los Condes kon je ze op verschillende gebouwen bewonderen. Op deze oude kerk waren ze zelfs op drie nesten te zien.

Een doorkijkje in de hoofdstraat van het stadje 

In het centrum aan de hoofdstraat staat de Iglesia de Santiago (eveneens uit de 12e eeuw) met een mooi gebeeldhouwd timpaan. De kerk was helaas gesloten.

In een plaatselijk restaurant kwam ik in gesprek met Laura, een Amerikaanse studente uit Texas. Ze was daar met een ander Amerikaans meisje uit Michigan en een Duits meisje en twee Spaanse mannen. Het was erg gezellig (veel bier en wijn) en ik kreeg de wijn toegeschoven die zij niet meer op konden. Toen zij waren vertrokken en ik daar nog van mijn maal zat te genieten, kwam Laura beduusd terug op zoek naar haar smartphone. De Spaanse mannen, het personeel en ik hebben overal gezocht maar geen smartphone gevonden. Met haar smartphone waren ook haar herinneringen (foto's e.d.) aan de Camino verloren gegaan. Een vervelend einde van een verder mooie dag.