Naar Reliegos

Van Sahagun naar Reliegos (via Bercianos) (31 km)
Dinsdag 5 juli 2016

Ik kon in het hostal pas om 7 uur ontbijten, maar dat vond ik te laat, omdat ik een lange wandeling voor de boeg had en het ook behoorlijk warm zou worden (30 graden). Deze keer vertrok ik al om kwart over 6, het begon pas licht te worden. Bij het vertrek nam ik eerst een foto van de kerk waarop ik vanuit het hostel uitzicht had.

Bij het verlaten van Sahagun passeerde ik deze mooie oude brug over de rivier die langs de stad stroomde.

Daarna liep de route weer over een grindpad, parallel aan een lokale verkeersweg. Wel erg saai, maar om de moed er in de houden was op een steen de nog te lopen afstand naar Santiago aangegeven met de aansporing 'ultreia'.

Het was die ochtend bijzonder rustig. Ik was een andere pegrim gepasseerd en zag verder nienand voor of achter me. Aangekomen bij de brug naar het plaatsje Calzada del .Coto, moest ik beslissen welke route ik zou nemen, de noordelijke Romeinse Via Trajana (ook wel Calzada Romana of Calzada de los Peregrinos genoemd) of de zuidelijke route, de Real Camino Frances. Ik koos voor de laatste omdat er meer dorpjes langs de route lagen en daardoor makkelijker leek.

Het zou een zware wandeldag worden door een open landschap, een saaie grindweg langs een lokale verkeersweg en weinig andere pelgrims te zien (de meesten hadden waarschijnlijk de andere route gekozen, maar die zal beslist niet makkelijker zijn geweest).

Na ongeveer 5 km lopen kwam ik langs een kapel, de Ermita de Perales met een mooie picknickplaats. Ik liep echter door naar Bercianos del Real Camino, omdat ik hoopte dat ik daar kon ontbijten.

Een km verder kwam ik in Bercianos aan en trof daar gelukkig aan het begin van heg dorpje een bar-cafe waar al een drietal andere pelgrims waren neergestreken. Ik liet me het ontbijt smaken. 

Daarna weer langs hetzelfde eentonige grindpad ruim 7 km naar het volgende dorpje, El Burgo Ranero. 

In dat dorpje gestopt bij het eerste bar-restaurantje waar ik langs kwam. Daar zaten al 3 mensen die ik de laatste dagen herhaaldelijk was gepasseerd of zij mij. Ze liepen behoorlijk snel, maar de 2 dames hadden geen rugzak bij zich. Het bleken Canadezen, Jim met zijn vrouw Laura en zijn zus Betty. De vrouwen lieten -net als veel anderen hun rugzak via een speciale couriersdienst vervoeren. We zouden elkaar ook de volgende dagen nog vaak ontmoeten.

Bij het plaatselijke kerkje aangekomen stond er een andere pelgrim, een Française, haar watervoorraad bij te vullen bij de pomp. Ze vertelde me dat de kerk te bezichtigen was. Ik nam er een kijkje en er bleek ook een jongeman bij de ingang te zitten waarbij je een stempel in je pelgrimspas kon krijgen. De Française en ik waren die dag waarschijnlijk de eerste klanten.

Daarna moesten we nog 17 km lopen langs dat saaie grindpad in de felle zon, zonder schaduw of wind. Daarnaast werd de sfeer van rust en sereniteit die van zo'n gebied zou kunnen uitgaan wreed verstoord door het geluid van de autoroute en de hogesnelheidslijn die op een km afstand parallel met de route liepen. Ik passeerde de Française, maar na een km of 5 toen ik even pauzeerde haalde ze me weer in. We raakten in gesprek en spraken af de rest van de dag samen te lopen, want in gezelschap is zo'n route lopen een stuk aangenamer. De Française bleek een sympathieke vrouw uit Rennes die de route naar Santiago in een aantal etappes deed. Dit jaar van Roncevalles naar Leon en volgend jaar zou ze het laatste stuk naar Santiago lopen. Ik was blij dat ik me nu aardig in het Frans kan redden, want Daniëlle, zo heette ze, sprak alleen Frans. Daniëlle liep wel een stuk langzamer dan ik, maar dat nadeel woog niet op tegen het aangename gezelschap. Na een km of 10 kregen we gezelschap van twee Spaanse pelgrims en met zijn vieren naderden we langzaam maar zeker het plaatsje Reliegos. Het landbouwgebied waar we doorliepen zag er droog uit, maar als je goed rondkeek zag je her en der watersystemen die voor bevloeiing van de akkers moesten zorgen. Zo passeerden we ook een groot betonnen kanaal waardoor het water werd aangevoerd. 

Vermoeid bereikten we de rand van het dorpje Reliegos waar een mooie, moderne herberg stond waar al heel wat pelgrims waren neergestreken. Ik sprak er de Amerikaanse Laura en haar 2 'vriendinnen' en de 2 Spaanse mannen die ik eerder had ontmoet en daar op het terras zaten uit te rusten. Daniëlle en ik liepen verder het dorpje in en vonden een slaapplaats in het enige hostal annex bar van het dorpje. Later kwam daar ook nog een jonge Braziliaanse pelgrima die ik ook al enkele keren eerder had ontmoet. We gebruikten er die avond ook een eenvoudige warme pelgrimsmaaltijd. Later die avond en nacht heeft het in Reliegos flink geonweerd.

Op bovenstaande foto, aankomst bij de pelgrimsherberg vooraan in het dorpje Reliegos.