Naar Palas de Rei

Van Portomarin naar Palas de Rei (26 km)
Zondag 17 juli 2016

Om half 7 in de schemering uit Portomarin vertrokken. Naar beneden de stad uit over een brug en daarna meteen aan een lange klimpartij begonnen. Dat viel niet mee op een nuchtere maag (niet helemaal want ik had wel een banaantje op). Er waren al heel wat pelgrims op de been. Ik zag nu ook verschillende groepjes Spaanse scholieren die vaak maar moeizaam vooruitkwamen. De eerste kilometers gingen door een bos omhoog naar een hoogvlakte. Daarna tot het plaatsje Gonzar over een grindpad langs een verkeersweg. 

Ik zag nu ook voor het eerst intensieve veehouderijen (waarschijnlijk voor de produktie van slachtkuikens) in het landschap verschijnen. Die ochtend zag ik 3 van deze grote bedrijven die je al van verre kon ruiken. Het viel me overigens op dat ik in Gallicië geen enkele ooievaar meer heb gezien. Zou dat iets te maken kunnen hebben met de intensivering van de landbouw?

In Gonzar gepauzeerd en ontbeten. Petra en Chris met het groepje Spanjaarden zaten er al aan het ontbijt. We hebben even bijgepraat en we zijn daarna een paar km samen opgetrokken, maar daarna ben ik weer in mijn eigen tempo verder gegaan. We zouden elkaar die dag regelmatig terugzien. Grace zag ik diecdag niet en daarover maakte ik me wat zorgen, omdat ze de dag ervoor last van haar achillespees had bij het lopen. Ik hoopte maar dat dat niet zo ernstig was dat ze (tijdelijk) moest stoppen.

Na Gonzar loopt het pad verder van de verkeersweg af en begint er een flinke en lange klim naar een mooie hoogvlakte waar de heide volop in bloei stond.

Aan het einde van de hoogvlakte is de vergrassing echter toegeslagen en zie je nog masr hier en daar een plukje bloeiende heide.

Daarna volgt er een langzame afdaling naar het dorpje Hospital da Cruz. Daar de autoweg over en via een grindpad langs een rustige verkeersweg door de dorpjes Ventas de Naron (daar even gepauzeerd), Ligondas en Arreize. Het was inmiddels tegen twaalven en daar in een bar-restaurantje onder de bomen wat gegeten. Het was die middag behoorlijk warm geworden. Een tijdje later kwamen ook Petra en Chris en verschillende andere bekenden daar lunchen. 

Vanaf daar samen met Chris verder gelopen. De rest van de groep met Petra volgde kort daarna. De route liep door kleine dorpjes als Portos en Vilaxuan. Kort voor ons einddoel, Palas de Rei, met zijn allen gepauzeerd in het gehuchtje O Rosario, in de scaduw van de bomen, want het was inmiddels bloedheet.

Daarna de laatste kilometers doordouwen. Toch ook genoten van de vele bloeiende hortensia's langs de route.

Het zal rond half 3 zijn geweest dat we in Palas de Rei arriveerden. Letterlijk betekent de naam Palas de Rei, paleis van de koning. Dat paleis zal er ooit wel zijn geweest, maar tegenwoordig is er geen paleis of koning meer te zien. Het is planologisch gezien een rommelig dorp. Er is ook geen mooi oud centrum. Het enige bijzondere is volgens mij het eenvoudige maar mooie Romaanse kerkje.

Hieronder het ook het relatief eenvoudige interieur van het kerkje.

Naast het kerkje was een mooie auberque waar de anderen hadden gereserveerd. Ik vond een pension aan de rand van het dorp, achteraf niet zo'n beste keuze. Het lag (te) ver van het centrum en het was er bloedheet, omdat de kamer op de zonzijde lag. Dit werd een van de gelukkig zeldzame nachten dat ik slecht heb geslapen.