Naar Lavacolla

Van Arzua naar Lavacolla (28 km)
Dinsdag 19 juli 2016

Om kwart voor 7 vanuit mijn pension vertrokken. Bij het verlaten van Arzua een foto van een oude en een nieuwe afstandssteen verlicht door een oude straatlantaarn.

Er hing nog een dichte ochtendnevel over de heuvels. De route was mooi over bos- en veldwegen. Hieronder zie je mijn voorgangers de omgeving bewonderen.

Met name de opkomende zon over een nevelig heuvellandschap was aanleiding, ook voor mij, voor een fotostop.

Op weg naar Pedrouza deze muur met wijsheidsspreuken. We werden uitgenodigd om er een eigen spreuk aan toe te voegen.

De route ging soms door kleine gehuchten vlak langs woonhuizen.

Een bloemrijke wegrand bij sommige bebouwing.

Ik stopte na 6 km om te ontbijten en vervolgens op regelmatige afstanden, omdat ik vandaag zo dicht mogelijk bij Santiago wilde uitkomen. Ik wilde namelijk graag vroeg in de morgen aankomen in Santiago. De derde stop maakte ik bij een restaurantje in het plaatsje Cerceda. Toen ik daar vertrok, kwam Grace aangelopen. Zij was die morgen wat later dan ik uit Arzua vertrokken, maar had me nu ingehaald. We gingen samen verder. De weg kruiste verschillende malen de lokale verkeersweg. Bij een van de laatste kruisingen haalden we de John in, de Ier die ik de avond tevoren had leren kennen. Even later haalden we een andere pelgrim in, hij was eveneens Ier en heette Brian. Met zijn vieren bereikten we rond half 12 het stadje Pedrouzo (Arca do Pino). Voor veel pelgrims is dit de laatste halteplaats voor Santiago (op 21 km). Ook Petra en Chris kozen deze plaats om te overnachten. Grace en ik gingen er lunchen. John en Brian gingen samen verder. Na de lunch liep de route door een mooi bos met eucalyptusbomen. De bosweg lag vol met schillen van de bast en afgevallen bladeren van deze bomen.

Het laatste stukje naar het plaatsje Amenal ging door het open veld met soms prachtige bloemenweides.

In Amenal kruiste de route de verkeersweg en kwamen we aan bij het hotel waar Grace en Rebekah een kamer hadden gereserveerd. We dronken er samen wat en daarna ging ik alleen verder, want ik wilde het plaatsje Lavacolla bereiken, ongeveer 6 km verder. Na Amenal ging de bosweg steil omhoog. Na een paar km boven aangekomen, zag ik deze routewijzer die optimistisch aangeeft dat het nog 12,5 km naar Santiago is (in werkelijkheid nog 15 km).

Daarna liep het pad met een grote boog langs de buitenzijde van het vliegveld van Santiago. De oorspronkelijke route liep over het vliegveld, maar die is nu uiteraard verdwenen. Van het vliegveld zie je overigens niets want je blijft door een bosrijke omgeving lopen.

Bij  boog rond het vliegveld kom je uit bij de doorgaande weg naar Santiago. Het voetpad loopt daar een paar km langs de weg. Ik trof daar dit mooie beeld aan.

Een paar km voor Lavacolla pauzeerde ik kort in een barretje in het gehuchtje Sampayo. Ik wist niet precies hoe ver ik nog moest. Dat bleek nog ruim 2 km te zijn. Ik ging daarom weer snel op pad en haalde even later een andere pelgrim in. Dat bleek tot mijn verrassing de Ier Brian te zijn. Hij had John achtergelaten in Amenal want die had daar in hetzelfde hotel gereserveerd als Grace en Rebekah. Brian wilde doorlopen naar Monte do Gozo, op 5 km van Santiago. Dat was voor mij een bergje te ver, want ik had er inmiddels 28 km opzitten. We namen afscheid in Lavacolla. Daar vond ik rond 3 uur een leuk pension met maar 2 gastenkamers (zie foto onder). De andere kamer werd een paar uur later door een Servische vrouw 'bezet'. Ze was best sympathiek maar zo moe dat ze al erg vroeg ging slapen en we elkaar daardoor maar kort hebben gesproken. Het pension beschikte ook over een uitgebreide keuken, ik besloot daarom die avond zelf wat spullen te komen in het lokale supermarktje en zelf een eenvoudige maaltijd te bereiden. Ik was blij dat ik in Lavacolla had bereikt, want de volgende dag hoefde ik nog maar 12 km naar de kathedraal in Santiago.