Naar Astorga

Van San Martin del Camino naar Astorga (26 km)
Zaterdag 9 juli 2016

Om 6 uur zaten we al aan het ontbijt en om half 7 gingen we weer op stap. Er waren al aardig wat pelgrims op de been. De eerste 7 km liep de route grotendeels weer over een grindpad parallel aan een verkeersweg. Hieronder liep het pad over een brug over een kanaal, aangelegd om het akkerbouwgebied van water te voorzien.

Op het voetpad waren die morgen heel veel slakken, ze leken wel wat op wijngaardslakken. Een Spaanse familie die voor ons liep was druk aan het rapen. Ik zei tegen Laura dat ze vast van plan waren de slakken op te eten. Ze geloofde dat niet, maar vroeg het aan de Spanjaarden. Hier toont pa de 'vangst' aan Laura (die er zelf ook een foto van maakt met haar nieuwe smartphone) en vertelde dat ze zouden klaarmaken met specerijen en een tomatensaus.

Kort daarna had ik een bijzondere ontmoeting. We passeerden een ander groepje wandelaars en daar herkende ik de Duitse Petra die in Spanje woont en die ik in de periode voor Burgos had ontmoet. Het was een hartelijk weerzien. Zij was in Burgos een paar weken gestopt in verband met haar werk, dat had ze me toen ook verteld, en daarna weer verder gegaan op de Camino. Maar wat een toeval en hoe groot is de kans dat je elkaar dan weer ontmoet? Ik zou ze de dagen daarna nog regelmatig zien.

Na 7 km lopen kwamen we aan bij een prachtige oude toegangsbrug tot de plaats Hospital de Orbigo.

Op de brug met de rivier als achtergrond maakten we een foto van elkaar. We pauzeerden er in een restaurantje met een prachtig uitzicht op de brug.

Na Hospital de Orbigo kozen we voor de alternatieve maar langere route, want we waren het lopen langs een verkeersweg inmiddels wel zat. Over een brede  binnenweg bereikten we na een kleine 3 km het dorpje Villares de Orbigo.

Na dat dorpje eerst nog een mooi pad door begroeid terrein, maar al snel kwamen we uit bij een nieuwe weg in aanleg. Deze weg van rode aarde en steenslag (er moest nog een asfaltlaag overheen) volgden we kilometers lang. Hieronder Laura in actie. 

We kwamen nog door het dorpje Santibanez de Valdeiglesias, waar we even pauzeerden, en vervolgens langs 2 melkveebedrijven, die was ik nog niet eerder tegengekomen op de route. Maar vervolgens ging het weer km's verder over de rode aarden weg. Een pelgrimsmonu,entje zorgde voor enige afwisseling, want verder was het afzien in het open landschap in de volle zon.

Na het monumentje ging het zo nog kilometers verder.

Maar ook aan zo'n weg komt eens een eind en we kwamen op een mooie glooiende grindweg terecht. Enkele kilometers voor het dorpje San Justo de la Vega was er een boerderijtje waar een Spaanse man uit Barcelona samen met zijn Australische vriendin pelgrims welkom heetten. Je kon er gratis ecologische drankjes en fruit krijgen. Iedereen maakte daar dankbaar gebruik van en deed natuurlijk wat geld in het daarvoor bestemde kistje.

Met name de damds pelgrims waren niet weg te slaan van de 3 kittens die daar rondliepen. Die hieronder vermaakte zich prima met de koordjes van een rugzak.

Laura en ik besloten vandaar apart verder te gaan. Ze vond dat ze me teveel ophield want ze was erg moe en er kwamen bekenden aan waarmee ze (langzaam) verder zou gaan. Enkele km's verder een prachtig uitzicht op Astorga.

Maar na een steile afdaling kwam ik eerst nog aan bij het dorpje San Justo de la Vega, met aan het begin van het dorp dit beeld van een dorstige pelgrim.

Vanaf San Justin de la Vega was nog 4 km te gaan. Na een paar km kwam de Cathedral de Santa Maria al goed in beeld. Aangekomen in Astorga eerst een slaapplaats gezocht. Dat werd een hostal hekemaal aan de andere kant van de stad.

Na een heelijke douche en wat rust de stad weer in, eerst naar de prachtige kathedraal Santa Maria. Toen ik deze een uurtne later wilde bezoeken, was de zaak helaas al gesloten. De binnenkant heb ik dus niet kunnen bewonderen.

Maar de buitenkant dus we, Hieronder de prachtig bewerkte hoofdingang (waardoor je overigens niet naar binnen kon).

Vlak naast de kathedraal het bisschoppelijk paleis, naar een ontwerp van Antonio Gaudi. Het gebouw is echter nooit als zodanig in gebruik geweest en er is nu een musdum in gevestigd.

Hieronder de entreehal van het 'bisschoppelijk psleis'. 

Astorga is een oude vestingstad. Hier een blik op de ommuring vlak achter de kathedraal en het 'bisschoppelijk paleis'.

Bij de kathedraal zag ik Laura weer samen met de Spaanse mannen. Ook dronk ik een biertje met een Duitse pelgrim die ik ook al diverse keren was tegengekomen. Hij was ook pas met pensioen en kende Nederland goed, dat wil zeggen Walcheren en met name Domburg want daar ging hij jaarlijks met zijn vrouw oo vakantie. Veel pelgrims trokken die avond naar het Plaza Major waar die zaterdagavond een concert werd gegeven en ook om er in een van de restaurants te gaan eten. Ik bestelde er ook een pekgrimsmenu maar vond het ongezellig om daar alleen te zitten eten. Maar ik had geluk, want even later kwam de Amerikaanse vrouw die haar hele reis had gepland (ze had alle slaapplaatsen tevoren gereserveerd). Ze kwam gezellig bij mij aan tafel zitten en we hadden samen een fijne avond. Ze heette Grace en kwam uit Minesota en ze liep de Camino om net als ik over de verdere invulling van haar leven na te denken. Ze had namelijk 3 zoons die nu volwassen waren en dus tijd om haar leven anders in te vullen. Haar man ondersteunde haar daarbij maar kon vanwege zijn werk zelf niet de Camino lopen. Omdat ze alles tevoren had gereserveerd was het ook duidelijk dat ze 20 juli in Santiago zou (moest) aankomen.

Na het gezellig tafelen weer terug naar het hostel. Die zaterdagavond bleef het daar echter nog lang druk en luidruchtig waardoor ik die nacht weinig heb kunnen slapen.