Naar San Martin del Camino

Van Leon naar San Martin del Camino (26 km)
Vrijdag 8 juli 2016

Om half 7 vertrokken uit het hostel. Vervolgens naar de kathedraal en daar de route weer opgepakt. Buiten het centrum kwam ik uit op een groot plein voor het Parador Nacional Hostel San Marcos, een enorm voormalig kloostercomplex uit de 16e tot 18e eeuw, tegenwoordig een luxueus staatshotel.

De voorgevel van het Parador Nacional San Marcos is rijk versierd. 

Op het plein ervoor dit beeld van een pelgrim, opvallend is dat hij zijn schoenen heeft uitgedaan!

Kort daarna ging over een grote brug over de Rio Bernesga.

Daarna via de voorsteden van Leon de stad uit. Aan de buitenrand van de beboueing trof ik deze bijzondere woningen aan in een soort aarden wal.

Vervolgens liep de route door een industrieterrein waarbij ik deze boodschap aan de pelgrims aantrof.

Na 9 km kwam ik in een voorstadje van Leon, Virgen del Camino, waar ik mijn onbijt nam. Daarna moest ik een keuze maken, de alternatieve en aantrekkelijkere maar langere route of de officiële Camino Frances volgen. Ik koos voor de laatste, maar dat hield wel in dat ik die hele dag een pad langs een drukke verkeersweg zou moeten volgen. 

Het eerste stuk van deze weg liep langs en onder de autowegen rond Leon door.

Vervolgens (4 km verder) kwam het dorpje San Miguel del Camino in zicht. Op een oude kerkdoren in het dorp het inmiddels vertrouwde beeld van ooievaars.

In een bar in dat v dorpje pauzeerde ik en trof daar de Amerikaanse Laura aan. Ze had inmiddels een nieuwe smartphone. We besloten samen verder te lopen. Ze had eerder al verteld dat ze oorspronkelijk uit Texas afkomstig was, maar tegenwoordig in Chicago woonde. Ze was liberaal-joods (haar voorouders kwamen uit Polen) en werkte als logopediste op verschillende scolen en in een ziekenhuis (revalidatiecentrum). Ze vertelde dat haar ouders en haar omgeving niet begrepen waarom ze de Camino wilde lopen, terwijl ze helemaal niet katholiek was. Voor haar was het een bewuste keuze en ze genoot van de ervaringen en ontmoetingen. We liepen de hele dag die saaie route over een grindpad langs een de drukke verkeersweg. Maar soms tref je onderweg  hoopgevende boodschappen aan, zoals hier de mededeling op een huis dat het nog maar 298 km tot Santiago is. 

Hieronder een mooie impressie van de weg die we liepen door een landbouwgebied. Overal betonnen 'sloten' waardoor het water wordt aangevoerd om het achterkiggende bouwland te bevloeien.

Na 9 km kwamen we aan bij het dorpje Villadangos del Paramo. Het was rond de middag en we aten en dronken er wat in een plaatselijk restaurant. We voelde ons nog fit en besloten om daar niet te blijven maar verder te lopen.

In het volgende dorp, San Martin del Camino, 4 km verder, pauzeer den we bij de herberg Anna. We wilden eerst doorlooen naar Hospital de Orbigos, maar toen we daar eenmaal waren neergestreken, besloten we na enige discussie daar te overnachten. Het was een bijzonder gezellige auberge. Achter in de tuin, voorbij de slaapplaatsen, liepen de kippen gezellig rond.

We hadden eerst het plan om nog 7 km door te kopen naar de grotere plaats Hospital de Orbigos, maar toe we daar eenmaal waren neergestreken en het ons daar erg beviel, besloten we daar te blijven. We tekenden ook in voor de avondmaaltijd en voor het ontbijt. Die avond bleken we maar met zijn vieren te zijn die hadden ingetekend voor de avondmaaltijd. We zaten er (Laura, rechts vooraan) samen met een Frans echtpaar uit Parijs. De kok had een enorme shaall met paëlla, maar dan met  vlees, voor ons gemaakt. We lieten het ons goed smaken en daarna op tijd naar bed.